Czas szybko przemija.
Zasypiem w noc i budze sie rano.
Tak bardzo chcialabym zapomniec o wszystkim.
O swiecie, ktory jest dla mne udreka.
Musze wstac.
Isc dalej.
Przed siebie.
Nie myslec o cierpieniu i o bolu.
Usmiechac sie z tego co mam.
Czuc szczescie, ktore na mnie czeka.
Nie wracac do tego co bylo.
Nie da sie tak dluzej zyc.
Stac w miejscu juz nie chce.
Tkwie w szarej rzeczywistosci,
Ktorej promienie slonca roswietla ciemnosc.
Kiedys bylismy my.
Teraz jestem ja i Ty, ale osobno.
Czas sie usmiechnac, czas byc soba na nowo!
