Das Bewusstsein des Verstandes....

Nie wiem czemu, ale czuję, że ktoś musi ode mnie zabrać wszystkie kartki, zeszyty i długopisy, abym nie miała dostępu do pisania... Wydaje mi się, że piszę jakieś bzdury, które potem wyrzucam... To samo sam z komputerem - weźcie go ode mnie, bo mam dość pisania i usuwania tego, a potem żałowania. W zupełności w tym momencie robię to co nie powinnam i do kolejny dzień z rzędu... Zamiast wziąć się do roboty i robić lekcje czy też uczyć się dalej i powtarzać sobie na egzaminy, które będą to wole spać do 14 godziny i potem nic nie robić tylko pić kawę i napoję energetyczne, które mi nic nie pomagają - mam tak czasem dość samej siebie, na prawdę mam dość ;/
Chyba najgorszą rzeczą jaką może być to powrót do Polski, który będzie w czwartek. Czyli jutro zaczynam się pakować, a no żeby nic nie zapomnieć... Tak mi się nie chce wracać... Z jednej strony tęskno mi za nią i za znajomymi, a nie wątpliwie za szkołą też... Gdy będę w PL to będzie mi tęskno za tym co jestem teraz - trudno muszę się przemęczyć i dać radę... muszę wszystko zaliczyć i zdać szkołę - to najważniejsze, bo czas już do kwietnia szybko minie, strasznie szybko :)
To tyle na dziś ode mnie. Dobranoc.

Chyba wkleję to co przed chwilą tu napisałam, takie coś:

Stoję na krawędzi

Umysłu legalnych myśli

Wyboru drogi

Kontynuacji intuicji

Świadomego serca

Bólu wyobraźni

Zaklętych w jedną całość

Bycia zupełnie kim innym

Tym kim nie chciałam być

Lecz jestem zwierzęciem

Zabijającym wybraną ofiarę

Doskonałą i idealną

Tak smaczną jak krew

Nietykalną w moim chorym umyśle

Bycia nad człowiekiem

Oszukuję przerażająco samego siebie

Odkrywam nowe oblicze

Pustynnej wody

Będącej napojeniem

Moich wątpliwych myśli

Chorego Ego

Nad którym nie potrafię zapanować

Uciekam drogą, której całkiem nie znam

W sny

W marzenia 

Własnych przyjaciół

Wchodzę w ich życie

Manipuluje nimi samymi

Niszczę im to co stworzyli

Ich świat piękny

Moich iluzji

Których nigdy nie osiągnę

A teraz spokojnie zasypiam...